اگرهمسنگران روزی به سنگر                 به تیرتیز دشمن کشته گشتم

به پیش چشمتان چون مرغ سمبل             اگرباخاک وخون آغشته گشتم

مبادا درپی ام ماتم بگیرید                       زدیده اشک خونین بریزید

که شایدکف زنان تاحجله گور                   سرودسرخ داماد بخوانید

چوگردیدم نهان درسینه خاک                   بیفروزیدشمعی برمزارم

که جای مادرروشن ضمیرم                     بریزیداشک روشن درکنارم

ای مادرغم دیده نداری خبرازمن               که گردش ایام چه آمدبه سرمن

من تازه جوان بودم ازچمن حسن               فروریخت بال وپرمن

ای بادصباگرگذری بروطن من                   بگوبرمادروخواهرمن

دگرنباشیدمنتظرمن                               تابوت مراجای بلندی بگذارید

تابادبردبوی مرابروطن من

**منبع: نسیم سرخس

سر قبر نشسته بودم …

باران می آمد. روی سنگ قبر نوشته بود: شهید مصطفی احمدی روشن ….
از خواب پریدم.
مصطفی ازم خواستگاری کرده بود، ولی هنوز عقد نکرده بودیم.
بعد از ازدواج خوابم را برایش تعریف کردم.
زد به خنده و شوخی گفت : بادمجون بم آفت نداره…
ولی یه بار خیلی جدی ازش پرسیدم که :کی شهید می شی مصطفی؟ مکث نکرد، گفت : سی-سالگی …
باران می بارید شبی که خاکش می کردیم…

* برگرفته شده از خون بها: www.khounbaha.ir